Pasqua a Lipari

Niedziela palmowa. Jak widać tutaj święci się prawdziwe gałęzie palmy albo gałązki oliwne.

A wieczorem Via Crucis czyli droga krzyżowa przedstawiana w formie teatru ruchomego. Aktorami są mieszkańcy, którzy od ponad dwudziestu lat przygotowują sami to widowisko. Każda ze scen odbywa się w innym miejscu a wejście na Golgotę to prawdziwe wspinanie się na szczyt wzgórza zamkowego

...narratorzy

ostatnia wieczerza

w gaju oliwnym

i cantatori na wzór greckiego chóru komentują wydarzenia śpiewając w dialekcie liparyjskim

scena sądzenia Chrystusa

Scena finalna odbywała się w kamiennym amfiteatrze sprzed prawie 2000 lat. Jest on pięknie położony na wzgórzu zamkowym, obsadzony starymi piniami a scena usytuowana jest tak że widzowie mogą podziwiać widok na morze i na Vulcano. Wrażenie było ogromne bo zapadał zmierzch, na tle ciemniejącego nieba widać było zarysy chmur, księżyc, stożek Vulcano i to wszystko zamknięte z dwóch stron konarami wiekowych pinii.

Ogrom pracy jaką włożyli Liparyjczycy w to przedstawienie budził podziw i szacunek. Poza znaczeniem religijnym to był to naprawdę piękny teatr.

Pasqua. Wielkie święto ale tak naprawdę bardziej towarzyskie niż religijne. Wszyscy od rana przechadzają się po corso czyli głównej ulicy, pozdrawiają się wzajemnie i składają sobie życzenia... jak ktoś ma dużo znajomych to w ten dzień pewnie przeklina swoja otwartość bo nie ma przeproś trzeba ten sam ceremoniał odpracować z każdym kogo się zna i właśnie spotyka. Obowiązuje strój bardzo elegancki. Kobiety dosłownie przechodziły same siebie:))) Obowiązkowo na Pasqua należy nabyć nowy i zaprezentować go właśnie na corso albo podczas procesji. Wszyscy się nawzajem lustrują i widać, ze plotkują:))) O polityce, o tym kto z kim, kto się zapomniał ukłonić, kto przyjechał a kto nie (wiele osób wyjechało w poszukiwaniu pracy albo studiować).
Po spacerze na corso wszyscy udają się do kościoła a właściwie to przed:)) i tam oczekują na procesję. Musze przyznać, że Włosi potrafią pięknie celebrować różne okazje. Ta procesja też nie jest taka zwykła...

Składa się właściwie z dwóch części wychodzących w tym samym czasie ale z różnych kościołów. Jedna niesie figurę Madonny, odzianą w czarny aksamitny płaszcz

...a druga figurę Chrystusa Zmartwychwstałego

Procesje się łączą bo kościoły są blisko siebie, zaledwie kilkadziesiąt metrów jeden od drugiego. Przemierzają corso i w pewnym momencie się rozdzielają tak aby wejść razem ale z przeciwnych stron na Marina Corta czyli nieduży plac nad samym brzegiem morza. Procesje się do siebie zbliżają powoli, sztandary i figury kłaniają się sobie po trzy razy a po ostatnim ukłonie z figury Madonny opada czarny płaszcz i spod niego wylatują białe gołębie. Potem zazwyczaj był pokaz sztucznych ogni ale w tym roku zrezygnowano z tego na znak solidarności ze zwolnionymi z pracy trzy lata temu pracownikami Pumexu (zakład wydobywający pumeks i obsydian, zamknięty przez UNESCO) którzy do tej pory nie doczekali się spełnienia złożonych obietnic. I tak polityka weszła w religijne obchody radosnego odnowienia życia i skutecznie poróżniła mieszkańców. Bo trudno w to uwierzyć ale większość miała pretensje o to, że tych sztucznych ogni nie było i dzieci nie miały co oglądać. Nijak się to ma do katolickiego miłosierdzia. Ale taka jest Italia:)) I chyba nie tylko ona.

a to jest mój prezent świąteczny:)) w balkonowym oknie stoi signiora...

... tutaj lepiej ją widać, jak ze starego obrazu. Fryzura, biżuteria, długa suknia i szal... sycylijska dama sprzed ponad 80 lat:)) Powiedziano mi, że to dawna nauczycielka, z bardzo starej, szanowanej i zamożnej rodziny. Nazywa się Nella De Pasquale. Zakochałam się w niej od pierwszego wejrzenia:))

Nasz Śmigus Dyngus tutaj nazywany jest Pasquetta (Mała Wielkanoc:) i jest to dzień pikników poza miastem albo we własnym ogrodzie. A wieczorem tak jak w pierwszy świąteczny dzień, zabawa w barach i restauracjach, muzyka i tłumy na ulicach.

 Takie ciasteczka, pieczone wraz z ugotowanym na twardo jajkiem, podobnie jak czekoladowe jaka, ofiarowują sobie wszyscy z okazji świąt.